Het is tijd voor de peuterpuberteit…zucht. Er wordt gejammerd, gehuild, gekrijst, gegild, gestampt, gezwegen en genegeerd. Het woord ‘nee’ vliegt geregeld in het rond…met de bijbehorende boze blikken en tranen. Ze zeggen echt niet voor niets ‘Ik ben twee en ik zeg nee’. Af en toe gooit de kleine meid zich zelfs gewoon op de grond (bloedlink natuurlijk). Dit alles is voor ons irritant, frustrerend, af en toe beschamend en vooral heel vermoeiend. Maar voor haarzelf is het ook frustrerend en vermoeiend.
Waarom puberen peuters?
Peuters puberen in die periode omdat ze een heleboel leren en ontwikkelen. Ze leren converseren (en dus ook overleggen en onderhandelen), willen alles zo veel mogelijk zelf doen (zodat ze flink kunnen oefenen) en doen alles na wat er maar na te doen valt. Pappegaaien is dan ook hun favoriete bezigheid…naast ‘nee’ zeggen. Ze lopen hierdoor tegen grenzen aan, zowel hun eigen grenzen als die van jou. Dat is natuurlijk erg frustrerend voor die kleintjes en dat uit zich in puberend gedrag. Daarnaast helpt hun kinderlogica ook nog niet echt mee voor wederzijds begrip.
Lees ook : “Ikke doen!”, je wilt graag zelfstandig zijn
Wat kun je er het beste tegen doen?
Consequent
Wat je er tegen kunt doen verschilt natuurlijk per onderwerp en ook per locatie. Maar je kind heeft ondertussen behoefte aan duidelijkheid en consequente gevolgen. Je kind is namelijk aan het leren wat grenzen zijn en wat de gevolgen zijn van het overschrijden van die grenzen. Als de ene keer iets niet mag en later wel (omdat jij er geen zin meer in hebt om tig keer ‘nee’ te zeggen, heeft jouw kind geleerd dat je gewoon lang genoeg door moet gaan, want dan mag het vanzelf een keer wel. Wees dus echt heel consequent.
Praten
Probeer er ook over te praten. Leer ze wat emoties zijn, benoem ze, en leer ze hoe ze met die emoties om moeten gaan. Zo leer je ze om minder gefrustreerd te hoeven zijn. Ze leren dat je kunt praten over problemen en dat je samen op zoek kunt gaan naar een oplossing. De volgende keer dat ze tegen dezelfde (of soortgelijke) problemen oplopen, kunnen ze het soms zelfs zelf oplossen of vragen om hulp…dat is toch wel een stuk beter dan gekrijs en getier 
Wat doen wij?
Bij de deur
Hier moeten de meiden bij onwenselijk gedrag even bij de deur staan. Dat is duidelijk en kan eigenlijk altijd wel toegepast worden (mits er een deur is)…en anders is er wel een hoekje waar ze even kunnen staan. Dat hoeft echt niet lang te duren, maar gewoon lang genoeg dat ze even uit ‘het moment’ zijn en de koppies weer even rustig worden. We zetten ze ook altijd rustig in de hoek en niet ‘woest’, zodat ze er niet een extra frustratie bij krijgen. Daarna wordt er zeer kort over gebabbeld en krijgen ze een dikke knuffel. Hier werkt het (tot nu toe) en daar zijn wij heel blij om.
Moe
Af en toe zijn ze moe en daardoor wat nukkig of extra snel geprikkeld, maar ook dan moeten ze even kort bij de deur. Waarom? Omdat hun gedrag nog steeds onwenselijk is en ze zo leren dat moe zijn geen excuus is voor slecht gedrag. Niet dat we ze te pas en te onpas bij de deur zetten hoor. Dat is ook niet goed.
Niet jammeren
En ja, ook hier hebben we een meisje die wel honderd keer ‘nee’ en ‘niet doen’ zegt en die af en toe op de grond gaat liggen om boos te doen (in de hoop dat ze zo haar zin wel krijgt…echt niet!). En ja, dat doet ze ook in de supermarkt of op straat. En ja, dat is heeeeeel irritant! Maar wat ze vooral doet is jammeren wanneer iets niet gaat zoals zij het heeft gepland. Omgaan met teleurstellingen vindt ze namelijk erg lastig, We zeggen haar dan dat ze moet stoppen met jammeren en gewoon moet gaan praten of dat ze het moet vertellen. Met heel veel moeite drukt ze haar verdriet dan weg en doet ze haar best om het gewoon te zeggen in plaats van te jammeren. Ook praten we over haar probleem en zoeken we naar oplossingen. Dit gaat gelukkig al steeds beter.
Mantra
Maar wat voor mijzelf werkt is een mantra opzeggen: HET IS EEN FASE, HET IS EEN FASE, HET IS EEN FASE…
Voor de foto
PS: Voor de foto heeft ze speciaal geposeerd, ik zal haar echt niet fotograferen wanneer ze in haar ‘nee-bui’ zit. Ze had dikke lol tijdens het maken van de foto’s (dit was een van de weinige shots dat ze nog niet lachte en nog even in haar rol zat).