Zodra je zichtbaar zwanger bent, wordt je gebombardeerd met de vraag: “Weet je ook wat wordt?” Ik heb die vraag altijd al raar gevonden. Hoezo WORDT? Je bedoelt IS! Het is heus niet zo dat het op dat moment geslachtloos is en bij de geboorte ineens een jongen of meisje is. Maar goed, daar gaat het nu even niet over.

Speculatie tijdens de zwangerschap

Tijdens de zwangerschap hoor je constant mensen speculeren of het een jongen of meisje zal zijn. Uitingen als ‘je draagt naar voren dus het is een jongen’ of ‘je draagt laag dus is het een meisje’ worden je vaak om de oren geslingerd. Vooral wanneer je zegt dat je nog niet weet of het een jongen of meisje is. Mensen zijn er blijkbaar ontzettend mee bezig en willen dolgraag weten of iemand een jongen of meisje is. En dat terwijl het helemaal niets uit maakt. Wat het ook is, mensen reageren altijd blij. En ze hebben eigenlijk helemaal niets aan die informatie. De enige die iets aan die informatie heeft, dat zijn de ouders in verband met de voorbereidingen. Je kunt als ouder een specifieker ingericht kamertje maken, de kleertjes kunnen alvast klaar liggen in de kast en je hoeft nog maar één naam te bedenken in plaats van twee. En zelfs dat is nog niet eens echt noodzakelijk.

Eindelijk verlost?

Dan is je kind eindelijk geboren. Eindelijk ben je van die vraag “Wordt het een jongetje of een meisje?” af…althans, dat denk je. Maar niets is minder waar. Trots als je bent op je kleine (die je zorgvuldig in de leukste kleertjes hebt gehesen en hebt toegedekt met het prachtigste dekentje) loop je door de straat. Een mevrouw stopt en vraagt of ze even mag kijken. Natuurlijk mag dat. En dan wordt je overrompeld met de vraag: “Is het een jongen of een meisje?” Let wel, met een grote vertederde glimlach op haar gezicht.

Hoezo ‘jongen of meisje’?

Je bent met stomheid geslagen. Hoezo ‘jongen of meisje’?! Ze heeft een jurkje aan, knalroze. Het dekentje waarmee je haar hebt toegedekt is ook nog eens roze. En je kinderwagen is niet echt dat je zegt ‘stoer voor jongetjes’ maar meer ‘romantisch voor meisjes’. Serieus…jongen of meisje?

Blind of toch gewoon dom? 

De mevrouw wordt nu een mikpunt van je ongeloof en je begint haar in een ‘hokje’ te proberen te stoppen. Optie 1: Ze is blind en dat roze kan ze dus niet zien…maar dan is het weer vreemd dat ze vraagt of ze even mag kijken. Die optie valt dus af. Optie 2: Ze is kleurenblind en ziet alleen maar grijstinten. Dat kan natuurlijk best, maar die kans is ontzettend klein. Optie 3: Ze heeft nog niet echt gekeken en vraagt zodat ze zich mentaal kan voorbereiden. Nee, die valt ook af, want ze had al uitgebreid staan kijken. Optie 4: Ze is erg vrij en vindt dat een roze jurkje en een roze dekentje ook prima voor een jongetje kan zijn. Tja, dat kan natuurlijk best, maar ik denk niet dat een ouder zoiets zou doen. Optie 5: Ze is wat hardleers. Ze had liever een jongen gezien en het is ‘helaas’ een meisje. Door te vragen wat het is, hoopt ze stiekem dat je toch ‘jongen’ gaat zeggen. Dat is natuurlijk raar, dat kan het onmogelijk zijn. Blijft er dus enkel optie 6 over: Ze is ontzettend dom! Ja, dat moet het zijn!

Deze hele deductie heeft zich natuurlijk enkel in je hoofd afgespeeld en duurde hooguit drie tellen. Je hebt al helemaal geen zin meer in die mevrouw die jouw trotse-mama-bui heeft zitten vergallen. Je wilt eigenlijk niets zeggen en gewoon verder lopen. Maar je bent een trotse mama en zegt dus (als een stom schaap) met een grote glimlach: “Het is een meisje”.

En je smelt…zucht

De mevrouw kijkt nog even en jij kijkt haar nog steeds vol ongeloof aan…tot ze met een verliefde blik zegt: “Wat is ze prachtig”. Je ontdooit in één miliseconde. Ach, eigenlijk is de mevrouw zo dom nog niet. Je bedankt haar en loopt trots weer verder.