Ik denk dat iedereen wel eens heeft gestoeid. Wanneer je heel klein bent is het al leuk, maar wanneer je ouder bent of wanneer je oud bent is stoeien nog steeds leuk. Maar waar ligt de grens? En wanneer is het wel verantwoord? Welke regels stel je? Of moet je juist alles gewoon op zijn beloop laten?

Waarom moet er gestoeid worden?

Dat interactie belangrijk is, dat is bekend. Vaak denken we dan aan praten, zingen en spelen. Maar stoeien is evengoed belangrijk. Kinderen ontwikkelen hierbij hun spieren, bouwen een conditie op, leren wat hun eigen fysieke grens is en daarnaast leren ze ook wat de grens voor een ander is. Naast dat het dus goed is voor hun conditie en fysieke ontwikkeling, draagt het ook nog eens bij aan hun sociale mentale ontwikkel. Voor een kind is dit ook hèt moment om papa of mama uit te dagen. En boven alles is het gezellig.

Wat verstaan we onder stoeien?

Het woordenboek geeft aan dat het ravotten, je gek aanstellen en spelend vechten is. Daar kan natuurlijk al veel onder vallen. Bij kleine kinderen kan dit al kietelen, laten schrikken en in de lucht gooien zijn (niet te hoog natuurlijk). Wanneer ze wat ouder zijn wordt het al snel een soort pakkertje gecombineerd met kietelen. En wanneer ze echt oud genoeg zijn vinden veel kinderen het ruige werk ook heerlijk.

Vooroordelen

Soms hebben mensen het vooroordeel dat meisjes niet zo van stoeien houden en dat jongens dat alleen leuk zouden vinden. Het niet leuk vinden van stoeien heeft niets te maken met het geslacht, maar met ontwikkeling. Een kind moet een gevoel van veiligheid hebben, wanneer dat gevoel er niet is, is de belangrijkste voorwaarde voor het kunnen stoeien niet aanwezig.

Lees ook: Is het een jongen of een meisje?

Wanneer is het nog ‘stoeien’ en geen ‘vechten’?

Het is tijdens het stoeien erg belangrijk de grenzen goed aan te geven, iedereen moet zich immers ten alle tijden veilig voelen. Mijn regel is ‘zodra een iemand het niet meer leuk vind, is het geen stoeien meer’. Dan moet er ook direct gestopt worden. Vroeger stoeide ik vaak met mijn beste vriendje, mijn buurjongen die een half jaar ouder is, waarmee ik als een soort Jip en Janneke door het leven ging. Dan stopten we pas zodra iemand huilde, want het ging er vaak best ruig aan toe. Voor mij was dat denk ik ook wel de reden waarom ik graag met jongens speelde, die huilden niet zo snel en wilden graag stoeien.

Het grote verschil tussen vaders en moeders

Ook stoeide ik wel met mijn vader. Ik heb geen idee of ik ook met mijn moeder stoeide, dat kan ik mij niet herinneren. Wel weet ik dat ze vaak zei dat we wat voorzichtiger moesten doen. Ik denk ook dat moeders veel voorzichtiger zijn met stoeien en dat het hun griezelt wanneer de vaders ruig met het kroost om gaat tijdens het stoeien. Kinderen vinden het daardoor vaak leuker om met papa te stoeien dan met mama. Bij ons thuis ligt de voorkeur ook duidelijk bij stoeien met papa in plaats van met mama. Zodra de dames lekker bij papa zijn, wordt hij al snel uitgedaagd tot stoeien. Vooral ruig kietelen is nu favoriet en het gooi- en smijtwerk in compinatie met pakkertje, maar de dames zijn ook nog best jong (2 en 5 jaar).

Vanaf welke leeftijd begin je eigenlijk met stoeien?

Ik denk niet dat stoeien leeftijdgebonden is. Het is meer aftasten waar je kind zit qua ontwikkeling. Het aftasten begint vaak met een beetje kietelen. Het kietelen wordt al snel een beetje ruiger en voor je het weet rollebollen ze over de bank en vloer van het lachen en springen ze op je om je te pakken. De jongste kijkt vaak al stout en begint dan uit te dagen. Het moet dan lekker druk gaan; veel gekke bekken, kietelen in combinatie met buikje schudden, in de lucht gooien en wat rollebollen/omduwen. De oudste is erg dol op pakkertje en kietelen. Ze gilt het dan ook uit wanneer ze gepakt wordt en uit gekieteld wordt.

Stoeien is heerlijk

Ik vind het ontzettend gezellig en ik moet dan ook eerlijk bekennen dat ik wel eens jaloers toekijk hoe mijn man lekker stoeit met de meiden. Ook ik vind het heerlijk om met hen te stoeien en uiteraard doe ik dat ook wel met ze. Maar er wordt toch lang niet zo veel, hard en lang gelachen als wanneer papa lekker stoeit. De taken zijn blijkbaar duidelijk verdeeld. Ik wordt daarentegen weer vaak doodgeknuffeld en dat is ook wel erg fijn.