Wat wij als volwassenen logisch vinden, is niet altijd hetzelfde als wat kinderen logisch vinden. En andersom geldt dat al helemaal. Dat kan af en toe even frustrerend zijn en zelfs oplopen tot peuter driftbuien. Maar af en toe zit er zo’n heerlijke kinderlogica tussen dat je van binnen toch wel in een deuk ligt (en af en toe zelf hardop).

Lees ook: Peuterpuberteit en het woord ‘nee’

De logische momentjes van onze kleine meid:

Niet op het bloed!

Ze is gevallen en heeft haar knie geschaafd. Er komt bloed uit en dus moet ze een pleister (van haar moet dat, niet van mij hoor). Tot zo ver is alles nog logisch. Maar de pleister moet dus niet op het wondje, want dat doet zeer en dan zie je ook niet meer dat het een zere knie is. De pleister moet dus op de andere knie…kinderlogica.

Opperdepopperdepop

Ze heeft een paar stukjes appel in haar bakje om tegenaan te knabbelen. Ik vul de fruitschaal aan en ze ziet ineens de bananen. Ze heeft eigenlijk ook wel trek in banaan en vraagt of ze een banaan mag. Ik zeg dat ze eerst haar appeltje op moet eten. Dit is allemaal nog logisch. Vervolgens loopt ze naar haar bakje en haalt alle stukjes appel uit haar bakje. “Opperdepopperdepop” zegt ze triomfantelijk terwijl ze trots het lege bakje laat zien. Nu past de banaan in haar bakje…kinderlogica.

Stiekem doen

We hebben zelf klei gemaakt en dat is best zout. Ze mag het daarom van mij niet opeten. stiekem stopt ze een beetje in haar mondje. Ik kijk haar streng aan en zeg dat ze dat niet mag doen. “Oke mama, sorry mama” zegt ze overtuigend op haar liefste toontje. En ze gaat weer lief kleien. Heel logisch allemaal. Dan slaat ze ineens haar arm over haar oogjes en stopt ze weer een beetje in haar mondje. Mama kan nu lekker niet zien dat ze het toch stiekem doet…kinderlogica.

Heeeel veel honger

Ze heeft zin in een appel en loopt naar de fruitschaal. “Mama, ikku heeeel veel honger. Mag ikku appel etuh?” Natuurlijk mag zij appel eten. Fruit mag altijd. Ze pakt een appel en neemt een hap. Tot nu toe is alles nog logisch. Ik loop de kamer uit om de vaat te doen. Ik loop weer naar de kamer om te kijken of er nog vuile vaat is en ik tref drie afgeknabbelde appeltjes aan. Ze had heeeel veel honger toch? En drie is best veel…kinderlogica.

Nootjes peuteren

Ze ziet een taartje met chocolade en nootjes. “Mmmm, dat is lekker”. Daar wil ze wel van snoepen…logisch, dat wil ik ook. De kleine meid peutert de nootjes er uit. Ik denk dan natuurlijk dat ze die niet wilt opeten, maar ik kon het niet meer bij het onjuiste eind hebben. De nootjes eet ze als eerste op en de chocolade laat ze staan…kinderlogica (maar deze begrijp ik nog steeds niet).

Vooruit

Ze heeft een grote meisjes loopfiets en gaat er op zitten. Hij gaat niet vooruit, wat nu? Ze denkt even na, stapt af en tilt haar loopfietsje een stuk vooruit….kinderlogica.

Genieten van kinderlogica

Wat kan ik toch genieten van dit soort momenten. Ik hoop dat we nog lang mogen genieten van dit soort heerlijke momentjes.

Heeft jouw kind ook van die leuke ‘logische’ momentjes?