Borstvoeding geven was voor mij een bewuste en weloverwogen keuze. Nog steeds vindt ik het de beste keuze en heb ik er absoluut geen spijt van. Maar ik heb dan ook het geluk dat ik borstvoeding kan geven. Ach, af en toe heb ik wel een melkblaartje of verstopt melkkanaaltje gehad (altijd tegelijkertijd, vast niet toevallig), maar niets ernstig genoeg om de borstvoeding te stoppen…en dat is maar goed ook, want wij hebben een echte flesweigeraar.

Lees ook: Borstvoeding geven is een weloverwogen keuze

Ze moet aan de fles

Onze kleine meid, van 6 maanden, snapt namelijk niet hoe een flesje of speen werkt. Dat maakt het voor mij best zwaar en erg lastig. Ze is compleet afhankelijk van mij. Ik kan dus nooit buiten haar bereik zijn. Werken is op deze manier onmogelijk…zie je het al voor je…een lerares voor de klas die elke twee uur er een half uur niet is, omdat ze haar kind moet voeden. Nee, dat kan echt niet. En mijn kind laten verhongeren tot ik weer thuis ben, is ook geen optie. Helaas snapt iedereen, behalve het UWV, dat dat geen optie is…maar dat even ter zijde. Om te kunnen werken, moet ze dus echt aan de fles.

“Je doet gewoon niet genoeg je best”

Ze vind de fles en de speen fantastisch, maar dan wel als kauwspeeltje. We hadden allerlei flesjes en soorten spenen al geprobeerd…niets hielp. Elke dag oefenen we een paar keer met haar, maar het mag telkens niet baten. Wanneer we het er met anderen over hebben, krijgen we al snel zo’n blik, zo’n blik die zegt ‘je hebt vast gewoon je best niet gedaan’.

Vele adviezen en vragen volgen…

Al snel volgen de adviezen en vragen, allen lief bedoelt, maar onbruikbaar.

‘Leg je haar wel in de juiste houding dan?’

Nee, we zetten haar rechtop, zodat er bijna niets uit de fles kan komen…ja, natuurlijk ligt ze in de juiste houding…wat een domme vraag.

‘Geef je niet gewoon te snel op dan?’

Ik heb haar een keer een hele ochtend en middag geen borst aangeboden, maar alleen een flesje. Hongerig was ze toen echt wel. Boos krijste ze de hele boel bij elkaar en als ik haar optilde ging ze haastig op zoek naar mijn borst. Daar heeft het echt niet aan gelegen. Het enige resultaat was een boos, moe, verdrietig en hongerig meisje en een oververmoeide mama met knallende hoofdpijn.

‘Is haar tongriem niet te kort?’

Dat is uiteraard in week 1 al gecontroleerd (door de zusters, de lactatiedeskundige en door onszelf en ook nog eens door de kraamverzorgster). Ze kan haar tong best ver uitsteken en de tong heeft veel ruimte. Dat is het probleem niet. Daar komt bij dat ze prima uit mijn borst kan drinken, een fles zou dan ook gewoon moeten kunnen.

‘Heb je de speen wel eens in iets lekker gedoopt?’

Ach, wat dom, nooit aan gedacht. Dat was echt niet het eerste wat we hebben geprobeerd (dus wel).

‘Als je haar dan gewoon geen borst aanbied en alleen een flesje?’

Dat hebben we al eens 10 uur geprobeerd. Dat was verre van een succes. Ze heeft niets anders gedaan dan de flesweigeraar uit te hangen. Daarna hebben we een week met een heel vervelend, jengelig, plakkerig,  (huid)hongerig meisje gezeten. Toen ze weer een borstje kreeg startte ze ook maar gelijk weer met regeldaagjes, want dat tekort moest aangevuld worden.

‘Wanneer ze niet uit de fles willen drinken, wil de s-fles vaak nog wel werken’

Het probleem ligt hem niet bij willen, ze is dol op de fles…als kauwspeeltje met een smaakje. En na een uur is er wellicht 20 ml uit, waarvan het grootste deel in haar shirt is beland. En ook de s-fles werd gewoon als kauwspeeltje gebruikt.

‘De Tommy Tippee dan, die lijkt meer op een tiet?’

Ook die wordt fanatiek gebruikt als kauwspeen.

‘En zo’n speciale speen dan, zo’n Haberman, die hebben ze ontwikkeld voor kindjes met een hazenlip. Misschien lukt een gewone fles gewoon niet met haar tong.’

Haar tong is het probleem niet! Ze is een natuurtalent met borstvoeding…dan zou een fles toch geen problemen op moeten leveren. En helaas, dat is gewoon een duur kauwspeeltje. Ik heb zelfs nog een fles gevonden op het internet waarbij er net zoals bij een borst uit moet worden gesabbeld…ook dit is gewoon een duur kauwspeeltje.

‘Naar de dagopvang brengen, of naar opa en oma dan?’

Nou, dat is dus ook getest. Ze heeft het erg gezellig gehad en heerlijk gesnoept van de appelmoes toen opa en oma een broodje aten. Oma heeft haar stinkende best gedaan met de fles en met lepeltjes (ze eet namelijk keurig van lepeltjes), maar helaas, het hielp allemaal niets. Na vijf uurtjes bij de hardwerkende oma, werd ze zo vervelend dat oma niets meer goed kon doen en het beter was dat ze weer naar huis ging.

Toch snap ik haar wel

Tja, ergens snap ik het wel. Niets is zo lekker als vers en op precies de juiste temperatuur. Daarbij is het ook nog eens veel gezelliger en wordt je fijn geknuffeld door mama. Maar is het nu echt nodig om hierover zo koppig te zijn als je vader en moeder samen?

Maar wat zou het toch fijn zijn als ze het toch wel deed

Voor mijzelf en voor haar zou ik het erg fijn vinden wanneer ze uit het flesje kan drinken of kan sabbelen aan een speen. Voor mij zou het meer rust betekenen, omdat ze dan niet meer zo afhankelijk is van mij. Ook houd ik dan meer energie over voor mezelf. En zij kan zichzelf dan heerlijk met de speen in slaap sabbelen in plaats van met de borst van mama. Dan kan ze af en toe met de oma’s leuke dingen doen of uit logeren. Dat zou ze echt geweldig vinden…en ik stiekem ook.

Ze is gewoon een echte flesweigeraar

Hoe had ik het dan gedaan als ik het over kon doen? Ik denk niet dat dit probleem vermeden had kunnen worden. Ook in het ziekenhuis weigerde ze uit het flesje te drinken (die de zusters er overigens zonder overleg inramden). Ze heeft het hele principe van de fles echt nooit begrepen. Of misschien vond ze het gewoon wel een vies gevoel hebben.

Ik heb mij er bij neergelegd

Na zo lang te hebben geprobeerd, heb ik op een gegeven moment maar geaccepteerd dat ze echt niet uit een fles gaat drinken. Toen ik dit eenmaal had geaccepteerd, kostte het mij ook gelijk minder energie. Er viel een last van mijn schouders. Waarom zou je nog moeilijk doen als het niet hoeft. Ik was namelijk toch al oververmoeid door slaapgebrek. Ik kon door de oververmoeidheid (die tegen een burn-out aan hing) toch al niet werken, dus daar hoefde ik het niet om te doen.

Lees ook: Oververmoeidheid en een burn-out liggen op de loer

De fles heeft ze dus nooit gehad…nou ja, ze heeft er nooit uit gedronken. Hoe lastig dat af en toe ook was, ze is er wel groot mee geworden.