Zoals jullie al eerder konden lezen is ons borstvoedingsavontuur beëindigd. Er worden hier geen borstjes meer gegeven…althans niet door mij. Deze melkfabriek is gesloten! Omdat ik het toch wel een hele bijzondere ervaring vind om borstvoeding te geven, wilde ik niet zomaar stoppen met voeden. Ik wilde dat het laatste borstje extra speciaal zou zijn en dat deden wij met een fotoshoot van het laatste borstje.

Lees ook: Het laatste borstje

De fotograaf was snel geregeld

Mijn tante fotografeert graag en ook mijn moeder is al fanatiek aan het foto’s schieten. Dit doen ze dan ook vaak samen. Ik vroeg hen of zij misschien foto’s zouden willen maken van ons laatste borstje. Gelukkig wilden ze dat wel en zo werd ons laatste borstje memorabel.

Puur natuur

Ik wist precies hoe ik het wilde hebben. Ik wilde graag de fotoshoot plaats laten vinden in het bos. En dan moesten we ook allebei een jurk aan die qua kleur en stijl bij elkaar zou passen. De jurken heb ik een hele tijd geleden al geverfd, zodat ze goed bij elkaar zouden passen. Het moest vooral een natuurlijk gevoel krijgen, omdat borstvoeding geven ook heel natuurlijk proces is. Mijn tante stelde voor om naar een vijver in het bos te gaan waar we vaak kwamen toen ik klein was; perfect!

Ready, camera and…action!

We zochten de perfecte locatie en maakten deze klaar voor de fotoshoot. Het enige wat ons restte was hopen dat de kleine meid er zin in zou hebben en niet te veel afgeleid zou raken van het bos of door de camera’s. Uiteraard keek ze eerst even goed wat oma en tante Severia aan het doen waren, maar al snel ging haar focus naar de borstjes. Ze had er gelukkig wel zin in. Gretig hapte ze aan en hebben mijn moeder en mijn tante een flink aantal foto’s kunnen maken.

3 Soorten foto’s

In principe waren ze vrij in wat voor foto’s het zouden moeten zijn. Ik wilde alleen heel graag 3 soorten foto’s: de intens gelukkige blik van onze dochter wanneer ze een borstje mocht hebben, een moment van oogcontact en een foto waarop wij niet herkenbaar staan tijdens een borstje. De laatste twee waren niet zo heel lastig, maar die eerste…dat is zo’n kort moment, dat het lastig was om die vast te leggen. Maar het uiteindelijk allemaal gelukt.

‘A day in a life’

Naast de foto’s van ‘het laatste borstje’ zijn er ook nog een aantal ‘a day in a life’ foto’s gemaakt. Een aantal zijn gemaakt van onze kleine meid terwijl ze op de heuvel speelde, maar ook nog een paar van mij alleen, van ons tweetjes, van mijn man en de kleine meid en van ons drietjes. Ook hier zitten super mooie foto’s tussen. En een hiervan gaat absoluut op het fotobord bij ons in de woonkamer.

Bloopers

Deze fotoshoot was niet geheel zonder bloopers, we hebben af en toe echt krom gelegen. Zo viel mijn moeder een keer om waardoor de kleine sadist (die op dat moment aan mijn borst hing) ineens begon te gniffelen. Dat wilde ze nog een keer zien. ‘Nog een keer oma!’ sprak ze met haar mond vol. Nou, nee Lilian, dat is niet de bedoeling. Ze was lichtelijk teleurgesteld. Maar het duurde niet lang of oma viel weer om en de kleine meid had er geen seconden van gemist, wat moest zij lachen (wat trouwens een hele mooie foto opleverde). Op een andere locatie viel mijn tante om…nou ja, zeg maar gerust ‘rolde bruut van de heuvel naar beneden’. We zaten namelijk bovenop een heuveltje en mijn tante stond aan de rand van het heuveltje, of eigenlijk er net iets over. Ze zetten een stap achteruit en daar ging ze. Ik geloof dat ze wel vijf keer een koprol achterover had gemaakt. Het is maar goed dat ik een jurk aan had, want anders had ik in mijn broek gepiest. We moesten allemaal heel hard lachen, en mijn tante waarschijnlijk nog wel het meest. Gelukkig heeft ze er niets aan overgehouden…behalve misschien een bewogen foto van de lucht en de grond.

En magische ervaring

We vonden het allen een bijzondere ervaring. Mijn tante had niet verwacht dat het zo mooi zou zijn om zulke foto’s te maken. “Het lijkt wel op een Bruiloft-shoot”, zei ze. Mijn moeder werd zelfs eventjes een beetje emotioneel, doordat allerlei herinneringen naar boven kwamen van toen ik nog klein was. Mijn man heeft vooral foto’s en filmpjes van het proces gemaakt, wat een mooie actiefoto van mijn moeder en mijn tante opleverde. En ik vond het een magische ervaring; zo puur, zo mooi. Deze dag zal ik nooit vergeten.