Als je vroeger tegen mij had gezegd dat ik met mijn kind in één bed zou slapen/co-sleeping, had ik je voor gek verklaard. Een kind hoort toch in zijn eigen bed? En jij hebt je rust toch ook nodig? Ach, wist ik toen veel…

Wat is co-sleeping eigenlijk?

Letterlijk vertaald is het samen slapen. Dit kan door middel van ‘rooming-in’ en ‘bed-sharing’. Rooming-in is dat je kind in een eigen bedje slaapt, maar wel bij jou/jullie in de kamer. Bed-sharing is dat je kind bij jou/jullie in bed slaapt.

Waarom zou je samen slapen?

Naast dat het gezellig is, is het ook goed voor de binding tussen ouder en kind. Je kind voelt zich veilig en geborgen doordat het jou hoort ademen, jouw warmte voelt en wellicht zelfs jouw hartslag hoort en voelt. En zeg nou zelf, zelf vinden we het ook fijn om samen te slapen…om exact dezelfde redenen.

Maar het heeft nog meer voordelen. Je hoeft ’s nachts niet uit je bed om te kijken wat er met je kind is, want die ligt lekker dichtbij.

Kinderen met verlatingsangst slapen vaak rustiger en bij het zien van papa of mama slapen ze dan al snel gewoon verder.

Wanneer je borstvoeding geeft kun je de borst gewoon bloot leggen en kun je allebei zo weer verder slapen.

Het geeft dus meer rust…al lijkt dat niet altijd zo.

Is samen slapen veilig?

Rooming-in

Samen slapen kan prima. Bij rooming-in zijn de risico’s niet groter dan bij die van het slapen op een eigen kamertje. Misschien zijn de risico’s juist wel minder groot doordat je dichter bij je kind bent en sneller in kunt grijpen wanneer er iets mis is. Wellicht merk je het zelfs sneller op wanneer er iets mis is met je kind wanneer je in dezelfde ruimte slaapt.

Bed-sharing

Bij bed-sharing zijn er veel meer risico’s en daardoor zijn er ook een aantal regels aan verbonden om er voor te zorgen dat je kind zo veilig mogelijk slaapt.

Naast mama

Het is voor het kind veiliger om naast de moeder te liggen, doordat de moeder meer alert is. Dit komt door de hormonen. Tijdens de borstvoedingsperiode worden de slaapritmes zelfs op natuurlijke wijze op elkaar afgestemd.

Maternale houding

Je moet slapen in de maternale houding. Dat wil zeggen dat je op je zij ligt en het hoofdje van je kind op jouw borsthoogte ligt. Jouw benen liggen opgetrokken onder je kind langs om er voor te zorgen dat je kind niet onder de dekens kan komen. Je onderste arm ligt boven je kind langs, zodat het gezicht niet in het kussen kan komen. Dit verkleint dus de kans op rebreating.

Een dekentje

Je kind mag niet op het kussen komen te slapen en ook niet onder de dekens komen. Dit heeft vooral te maken met dat je kindje nog niet goed zijn warmte kwijt kan en zo snel oververhit raakt. Je kind mag wel een dekentje, maar dan wel zoals je dat zou doen in een eigen bedje.

Veilig bedje

Zorg er ook voor dat je kind niet van het bed af kan rollen of kruipen. Dit kan door het bed tegen de muur aan te schuiven, door het plaatsen van een bedhekje of door middel van een co-sleeper. Let er op dat ook hier weer allerlei veiligheidsvoorschriften aan verbonden zijn.

Er zijn nog wel wat meer regeltjes, maar dit zijn in mijn beleving toch wel de belangrijkste.

Zijn er naast al die voordelen ook nadelen?

Een groot nadeel is dat je lang in een gedwongen houding ligt. Hierdoor raken spieren af en toe wat in de knel en verzuren. Af en toe een bezoekje aan de fysiotherapeut kan dan ook geen kwaad.

Je seksleven kan er onder gaan lijden doordat je minder momenten met zijn tweetjes bent, maar met goed plannen en goede wil hoef je niets te kort te komen (buiten het nabij zijn van je kind natuurlijk).

En ook uit logeren is lastiger wanneer je kind het gewend is om samen te slapen. Al zijn sommige volwassenen best bereid om ook samen met jouw kind te slapen. Let er dan wel op dat diegene ook op de hoogte is van de veiligheidsvoorschriften en dat diegene zich daar ook aan houdt.

Ons verhaal

Een kwestie van gewenning

Ons co-sleep avontuur startte met rooming-in. Ze sliep in haar wiegje naast ons bed. Maar ze sliep steeds slechter en werd ’s nachts elk uur wakker (ze werd elke keer wakker van haar plasluier). En telkens kon ze enkel met een borstje weer in slaap komen (wat vaak zo een half uur tot een uur duurde). Ze kwam dan naast mij te liggen tot ze in slaap viel en daarna probeerden we haar in het begin nog wel terug te leggen, maar het was alsof je een landmijn probeerde te verplaatsen. Op een gegeven moment hebben we het maar gewoon zo gelaten en accepteerden we dat ze aan de borst in slaap viel en daar maar bleef slapen. Het alternatief was namelijk een wakker meisje en daar had niemand wat aan.

Lees ook: Dingen die je als ouder doet waarvan je dacht dat je het nooit zou doen 

Eerst op eigen bed

Een jaar lang is ze elk uur wakker geweest en daarna begon ze in (zeer) kleine stapjes langer te slapen. Ondertussen waren wij al oververmoeid geraakt en konden het alleen nog maar overdag opbrengen om haar in haar eigen bed te laten slapen. ’s Avonds ligt ze wel eerst in haar eigen bed, maar wanneer ze dan na een paar uurtjes slapen wakker wordt (en wij dan al op bed liggen), komt ze naast mij te liggen. Ze vraagt er dan ook zelf om. Als ze het niet wil, dan doe ik mijn best om haar op haar eigen kamertje in slaap te krijgen…maar meestal is dat verspilde moeite en eindigen we alsnog in ons bed.

Vermoeiend

Gelukkig slaapt ze steeds een klein beetje beter en ‘plakt’ ze steeds een beetje minder aan mij tijdens het slapen. Doordat ze zo’n ‘knuffelige’ slaper is, kom ik niet echt aan slapen toe maar ook dat gaat steeds beter. Door het samen slapen heb ik dus niet veel slaap, maar het is altijd nog meer dan wanneer ik telkens heen en weer zou moeten om haar in slaap te krijgen en in haar bedje te leggen.

Soms is het niet anders

Nooit had ik verwacht dat ik ooit aan bed-sharing zou doen, maar onder deze omstandigheden ben ik blij dat we dat wel doen…ik zou het dan ook niet anders hebben gedaan als ik de tijd kon terug draaien. Co-sleeping heeft voor mij veel voordelen gehad. Wat er bij mij voor heeft gezorgd dat ik niet door vermoeidheid ben ingestort en dus de dag nog kan doorkomen.

En toch mis ik iets…

Hoe knus en gezellig het ook is, ik mis de warmte van mijn deken ’s nachts wel. Het lekker doorslapen is ook iets wat wel weer in mijn leven terug mag komen (zware understatement). Maar het lekker tegen mijn man aan slapen (in plaats van mijn kind) mis ik nog het meest. Ja, het wordt echt hoog tijd dat ze niet meer aan mama ‘plakt’.

(PS: De foto is geen correcte maternale houding, omdat ze hier op mijn arm ligt met haar hoofd. Tijdens het maken van de foto was ik wakker en liep zij geen risico. Daarbij ligt zij wel vaker op mijn arm wanneer haar neusje verstopt zit; voor haar ligt dat trouwens een stuk prettiger dan voor mij)