Iedereen heeft zo zijn eigen ritme in de ochtend…zijn eigen ochtendritueel. Hier in huis is dat niet anders. Wij hebben hier allemaal onze eigen ritmes en rituelen…

’s Morgens, wanneer de eerste geluidjes van buiten komen, open ik mijn ogen en denk ik: “Nee, ik wil nog even blijven slapen”. Ik doe mijn ogen weer dicht en draai dan nog wat…en draai nog wat, maar het lukt me niet helemaal. Eigenlijk ben ik al iets te wakker doordat ik er van baal dat ik wakker ben geworden.

Daar is mama

Ik open mijn ogen weer en…ik zie mama! Laat ik naar haar toe kruipen en lekker tegen haar aan gaan liggen. Ja, dat is beter…mama is lekker warm. Maar die dekens zijn wel vervelend zeg. Wacht, ik trap ze even weg, dan lukt het mij vast wel om weer te gaan slapen. Zo, gelukt. Ik raakte mama wel een paar keer, maar volgens mij slaapt ze nog. Wel eng hoor dat ze met haar ogen open slaapt. Hmmm, nee zo kan ik niet slapen hoor. Ik druk mama haar ogen wel even dicht, dan slaapt zij ook vast beter. Ik druk op haar oog en zeg “Ooggggg”. Zo begrijpt ze vast wel dat ze haar ogen dicht moet houden. He, nee, dit is het ook niet. Een slaapliedje dan maar. “Shjlaap kidje shjlaap, da baba da shjaap”. Zucht, dit werkt ook al niet. Oh, ik ga gewoon op mama liggen. Dan is het lekker warm, lig ik goed en hoor ik haar hart en ademhaling. Goed idee! “Jaaaaaa!” Oeps, was dat hardop? Net doen of er niets is gebeurt, gewoon rustig boven op mama kruipen en doen of er niets aan de hand is…gewoon heeeeeeel stil gaan liggen. Pfieuw, gelukt, ze slaapt nog. Geeuw, gaap, het lukt nog net niet helemaal. Schaapjes tellen helpt vast. “Een, tee, die, iej, vij, sesss, seej, ach” Verdorie, dit lukt ook al niet. Oei, mama zegt dat ik stil moet zijn en moet gaan slapen. Ik geef haar snel een kus om het goed te maken.

Heej, zie ik dat goed? Daar ligt papa ook. Wat leuk. Ik kruip snel naar hem toe, hij verdient ook wel een kusje. Ik geef hem een kus en ga bij hem liggen. Papa houdt me vast en fluistert me dat ik lekker moet gaan liggen en slapen. Ik ga heeeeeeel stil liggen. Papa valt al in slaap. Hmmm, met dat gesnurk kan ik niet slapen. Ik tik hem even aan, dan houdt hij vast wel op. Pats, pats, pats op zijn arm. Hihi, dat klinkt leuk nog een keer. ‘Pats,pats,pats’…maar papa blijft snurken. Dat werkt dus niet.

Dan maar weer naar mama

Op naar mama dan maar weer. Misschien wil ze wel gezellig lepeltje lepeltje met mij liggen. Ik draai mij over haar heen, zodat ik goed stevig dicht tegen haar aan kom te liggen. Mama, streelt mij over mijn buikje, dat vind ik fijn. Ik lig bijna goed…nog even een keer goed rond draaien…ja, zo lig ik echt goed. Mama aait mijn buikje weer. Gaap, geeuw, gaap…mijn…oogjes…vallen…dicht…ik…val…in……

Het is licht

Wat zie ik? Zie ik dat goed? Is het licht buiten? Ik ga zitten om het nog even goed te bekijken. Jawel hoor, het is echt licht. Stelletje slaapkoppen dat we zijn. Mama heeft het vast nog niet gezien. Ik maak haar wel even wakker. “Mama?” “Mama!?” Ze reageert nog niet echt overtuigend, ik geef haar wel een dikke knuffel. Ja, ze knuffelt terug, ze is wakker. “Mama, neejûh?” “Uit?” Ze geeft geen antwoord. Ik schud haar wel even wakker op mijn speciale manier, die werkt feilloos. Ik ga bovenop mama zitten en dan spring ik en land ik op haar buik. En ondertussen roep ik “Wapwapwap”. Dat houd ik dan vol tot ze goed wakker is. “Wapwapwapwapwapwap”. Mama pakt mij en zet mij naast haar neer. Jippie, ze is wakker! Nu hoort ze me vast wel als ik vraag of ze mee naar beneden gaat. “Mama, neejûh?” “Uit?” Mama kijkt op haar telefoon. Ze zucht, wrijft in haar ogen en mompelt iets van “Het is zeven uur, het moet maar want jij gaat toch niet meer slapen”. Ik kruip alvast richting het uiteinde van het bed en rol mijn benen over de rand. Ik laat mij langzaam zakken. Toch blijf ik dit eng vinden, want ik kan net niet bij de grond en moet het bed dus los laten terwijl mijn voetjes nog niet op de grond zijn. “Een, tee, jaaaaaaa!” Gelukt, ik sta naast het bed. Mama springt vlug uit bed…nu kan ze ineens wel snel. Het maakt ook niet uit, wij gaan gezellig naar beneden.

Lees ook: “Ikke doen!”, je wilt graag zelfstandig zijn

Ochtendgymnastiek en een goed ontbijt

Eenmaal beneden voel ik de behoefte om mijn spieren even te rekken en strekken; tijd voor wat ochtendgymnastiek. Ik pak de afstand bediening terwijl mama even niet kijkt. Ik druk op wat knopjes…de televisie doet niet veel, maar mama kijkt wel boos. Wauw, de afstandbediening werkt ook op mama (maar blijkbaar heb ik op het verkeerde knopje gedrukt). Ze pakt de afstand bediening af en vraagt wat ik dan wil zien. “Hoof, teen, teen”, zing ik zo fanatiek mogelijk. Mama begrijpt het en zet de liedjes op. Ik dans vrolijk op de muziek en zing uit volle borst mee. Mama maakt het ontbijt ondertussen klaar. Oh, wacht….ik ren naar mama. “Aadbeij, ja?” Mama lacht en pakt de aardbeitjes. Ze legt ze op mijn bord en samen lopen we naar de kamer. “Eet smakelijk” zegt mama. Ik kijk haar aan, lach naar haar en geef haar een knipoog… Ja, mama kan best lief zijn als ze luistert.