De eerste periode met je baby heb je doorstaan. Het vele huilen vanwege krampjes en spuugjes zijn achter de rug. ‘Eindelijk even rust’ hoor je jezelf denken terwijl de volgende periode aanbreekt. De babypuberteit is aangebroken.

Het is een spelletje

Ze zijn beland in de prachtige fase van kunnen kruipen, tijgeren een beetje lopen. De grijpgrage handjes willen overal naartoe. Ze willen eindeloos ontdekken en dan vooral waar jij het niet wilt. Want hoezo niet? “Je wordt toch altijd blij wanneer ik mij ontwikkel? Hoezo mag dit dan niet?” Het besef van de betekenis van ‘nee’ wordt snel opgepikt. Er wordt zelfs hevig met het koppie geschud wanneer er met het handje naar het gordijn wordt gegrepen…ze begrijpen het dus prima, daar ligt het niet aan. Nee, het is het spelletje van ‘wat mag nu echt niet en wat echt wel en wat zijn de consequenties?’

De grote babypuberteit test

Je wordt behoorlijk op de proef gesteld tijdens deze babypuberteit. Eerst doet je kind nog alsof het woord ‘nee’ niet bestaat (en ondertussen zie je je kind dus gewoon stiekem grinniken en met twinkelende oogjes kijken terwijl die het nog eens probeert). Wanneer die dan door heeft dat je weet dat ze het woord ‘nee’ wel degelijk begrijpen, begint je kind zelfs te krijsen om te kijken of het dan wel mag…nou, NEE dus. Dikke tranen biggelen er nu over de vuurrode wangetjes, want ‘oh oh oh, wat ben ik toch zielig’. En nog steeds blijf je stoer ‘nee’ zeggen. Ok, dan het grote geschut dan maar inzetten, zie je je kind denken. Je ziet ze nog net niet aftellen in hun hoofd en ze stormen er op af. Ok, prima, dan maar in de box. En vanuit die box wordt je in babybrabbel voor van alles en nog wat uitgemaakt (het is maar goed dat je het niet kunt verstaan 😉 ) Je besluit dit maar even te negeren. Na een minuutje (of kwartier, afhankelijk van hoe ontzettend niet lief je bent natuurlijk) keert de rust weer terug en bedenkt je ieniemienie duiveltje dat een engeltje zijn toch wel leuker is. Je krijgt een dikke knuffel en zo’n heerlijke kwijlkus met bijbehorende dikke snottebel.

Op het verschoonkussen

Even lijkt alles weer normaal te gaan. Je kind speelt en brabbelt weer lief…er wordt zelfs gelachen en gezongen. Even was je het hele voorval vergeten, totdat…je de luier moet verschonen en alles interessant is behalve de schone luier. Het potje crème, de billendoekjes en de vieze luier zijn absoluut favoriet op dit moment. Je kind zal en moet dat dan pakken en het liefst ook nog in de mond stoppen. “NEE”, roep je voor de tigste keer terwijl je al worstelend de schone luier om probeert te krijgen. Pfff, die zit eindelijk. Je wilt het broekje weer aantrekken, maar daar denkt dat lieve monstertje van je net even anders over. Daar waar er vroeger lief meegewerkt werd, wordt nu bijna lief tegengewerkt. Heb je het ene been er net in en probeer je de andere er in te worstelen, probeert je kind vrolijk subtiel het ene beentje er weer uit te wurmen. Je hebt het eerst nog niet zo snel door. Trots en opgelucht maak je een diepe zucht omdat het je is gelukt om twee venen in een broek te krijgen…totdat je ziet dat dat ene beentje dus helemaal niet meer in de broek zit. Kun je dus nog een keer worstelen, want nu wordt er ook bij getrappeld. Het is je uiteindelijk gelukt. Het koste wat tranen en wat gestrooi met ‘nee’ plus dat het wat blauwe plekken opleverde, maar het is je gelukt. Je kleine kan weer fijn spelen.

Lees ook: 15 Manieren om billendoekjes te gebruiken

Aan tafel

Ondertussen kom je even bij en maak je wat te eten klaar. Samen zitten jullie gezellig aan tafel. Het eerste lepeltje gaat naar het mondje. Maar helaas. Je kind houdt de lipjes stevig op elkaar geperst (terwijl het voorheen altijd gretig het mondje opendeed).  En het hoofdje wordt ook nog eens afgewend. En uitgerekend vandaag eet je iets wat niet uit het vuistje gegeten kan worden. Nee, vandaag eet je soep. Je wilde namelijk even lief zijn omdat je je stiekem toch een beetje schuldig voelde vanwege al dat gemopper. De zoveelste worsteling vindt plaats. Je kleine wilt het graag zelf doen, dus wordt er vrolijk naar het lepeltje gegrepen. Dan besluit je maar creatief te worden en een compromis te sluiten. Je pureert de soep en voegt brood toe, zodat er een soort papje ontstaat. Er komt een schortje voor en een lepeltje in de hand…maar JIJ houdt de kom vast, gewoon voor het geval die anders door de kamer slingert. Je bengeltje is vertrokken en heeft plaatsgemaakt voor een engeltje. Dolgelukkig wordt er op de soepbrij gemikt met de lepel. Het wordt een groot slagveld en er zit meer soep op de vloer dan in het mondje, maar je hebt in ieder geval geen gedoe aan tafel. Ondertussen is jouw eten wel koud geworden, maar dat is een kleine prijs die je graag betaalt voor de ontwikkeling van je kind.

Lees ook: De eerste hapjes

In de slaapkamer

Het wordt wat schemerig en de oogjes worden zwaar. Je kleine wrijft fanatiek in de oogjes. Met twee man sterk wissel je de vieze luier om voor een schone. Gelukkig verliep dit niet zo dramatisch. Nog even samen tandjes poetsen. Dat verliep nog best soepeltjes, op het tandenborstelkauwen na. Je kind zwaait naar iedereen die in de woonkamer blijft en wil blijkbaar zelf ook graag naar bed. Wanneer je vraagt of hij/zij moe is, komt er een knuffel en een diepe gaap. “Yes”, denk je, “even wat rust”. Maar helaas. Zodra je de trap op loopt wordt er al gejammerd. Je probeert je kind in slaap te krijgen terwijl je kind even hard probeert wakker te blijven. Het is weer een grote worsteling van telkens weer in de liggende positie leggen (en enigszins in een houdgreep voor eigen bestwil, want je kind is bek af), maar je geeft je niet gewonnen. En met succes, want na ongeveer drie kwartier gedoe, is Klaas Vaak eindelijk zand in de oogjes komen strooien en klinkt er een zacht snurkje. Yes!

Het is een fase…

Je houdt ontzettend veel van je kleine en je geniet van zo ontzettend veel momenten. Maar jeetje wat kijk je uit naar het moment dat deze fase voorbij is. Ik heb dan ook maar een tip voor alle ouders van deze kleine ‘monstertjes’: Houd vol, blijf consequent en duidelijk! Uiteindelijk is er licht aan het einde van de tunnel, het is immers een fase…het is een fase…het is een fase…